Zo overwon ik zelftwijfel!

Wauw, wat was het Zoma festival een bijzondere ervaring. Wat een prachtige gesprekken. Maar het was nóg meer dan dat. Ik heb op zo’n hoge snelheid readings mogen geven dat ik geen tijd meer had om aan mijzelf te twijfelen. En dat was geweldig! Alle readings waren raak en ik kon mijn geluk niet op.

Totdat er op het einde twee dames bij mij kwamen zitten, die me indringend aankeken. Ik raakte erg onder de indruk van hun zelfverzekerde energie en imposante uiterlijk. Ze gaven aan niets te willen zeggen en ik moest kijken wat ik zou ontvangen. Ook vertelde één van hen dat haar moeder vroeger hetzelfde werk heeft gedaan en dat ze super succesvol was. Ze deed tarot en was helderziend.

Zelf was ze een beetje sceptisch. Ze weet nog dat ze als kind naar haar moeder keek en dacht “waarom geloven mensen haar eigenlijk?”. Nu begon ze zelf ook aan een holistische opleiding. Maar ze bleef sceptisch, ook over haar eigen kunnen. Ze vertelden dat ze het gevoel hadden dat ze naar mij moesten komen, omdat iemand anders op het festival toch niet resoneerde. Ze hadden ook geen idee waarom, maar dat zouden ze nog wel zien. Pfoeh, wat een druk!

Op andere beurzen heb ik af en toe ervaren dat als ik moet presteren, ik ook soort mini black-out krijg. Ook betrap ik mijzelf erop dat ik dan naar andere mediums kijk en ik hen beter vind dan mijzelf. Ook al heb ik geen flauw idee wat ze doen. Telkens probeer ik mijn gedachten dan om te zetten naar iets positiefs. 

Maar nu op dit moment bij het Zoma festival kon dit me echt niet gebeuren! Het waren de laatste twee van de dag en de dag was zo geslaagd. Ook die moésten goed gaan! 

Daar zat ik dan in mijn kleine houten hutje met deze twee vrouwen tegenover me. Even ging de gedachte door me heen: “shit Lau, dadelijk komt er niks en val je door de mand”. Maar ik schudde deze gedachte van me af. Ik ging er goed voor zitten en koos ervoor om dit keer dichtbij mijzelf te blijven en niet mee te gaan in de zelftwijfel. 

Tot mijn grote verbazing begon ik te ratelen en de informatie begon te stromen. En dat zelfs allereerst richting de vrouw die ik het meest spannend vond. Die met het medium als moeder. Tijdens het zenden van de informatie gaf ze geen kick. Geen blijk van herkenning, verbazing, emotie. Maar ik bleef zenden want ik voelde dat wat ik zei waar was. 

Wat gebeurde hier nou? Ik werd eigenlijk door haar in mijn kracht geduwd. Ik kon niet anders dan helemaal op mijzelf vertrouwen. Want er was niemand die erkenning gaf. Ik realiseerde me dat ik hen heb aangetrokken in mijn energie. Zij reflecteren mijn onzekerheid. Ik heb deze situatie met mijn gedachten gecreëerd, zodat ik kan groeien. Wat een lastige les, maar was vastberaden om hem te pakken.

Achteraf kreeg ik het grootste compliment dat ik had kunnen krijgen: “nu weet ik waarom we voor jou moesten kiezen.” Alles was spot on. Éen van hen was zelfs verbaasd dat ze een traantje had moeten laten. Dit had ze niet verwacht en dit moest ik ook zien als een groot compliment. 

Ik ben zó dankbaar voor deze twee vrouwen. Als ik ooit nog twijfel, denk ik terug aan dit moment. Dankjewel Zoma voor het geweldige festival. Het heeft me zoveel inzicht gegeven in mijn gaves en om deze te vertrouwen no matter what!