Ik heb gewonnen door dichtbij mijzelf te blijven

Een tijdje geleden schreef ik een blog over de man die te veel zijn best deed en won.

Deze man heeft wederom zijn best gedaan om terug te komen bij mij. In feite hoefde hij niet eens heel hard zijn best te doen. Want bij de eerste blijk van dat ik gezien en gewild was viel ik weer terug in m’n oude patroon en sloot ik hem weer in mijn hart.

Een paar weken later is de bom toch gebarsten. Ik heb mijn grens bereikt met deze persoon. Intentioneel zorgde hij ervoor dat ik mij niet goed genoeg voelde. Wat natuurlijk altijd een wisselwerking is, aangezien ik die wond heb. Maar hij heeft me zo laten stikken, dat ik niet anders kon dan de stekker eruit te trekken.

Nu realiseer ik me dat ik iemand heb toegelaten die ik helemaal niet wilde toelaten. Vanaf het begin voelde ik al dat hij niet de juiste voor mij was. Ondanks dat werd ik verblind door zijn pogingen om mij te veroveren. Want dit gevoel ken ik niet. Om zo gewild te zijn. Ondanks dat zelfs mijn lichaam me signalen gaf dat ik afstand van hem moest bewaren, ging ik door. Ik weet nog dat ik zelfs bewust alcohol ging drinken om m’n buikpijn niet te voelen. Of überhaupt te voelen dat ik bezig ben met iets dat niet goed voor me is.

En nu ben ik achter een patroon van mij gekomen. Mijn comfortzone is om niet te doen wat het beste voor me is. Als ik dit zo lees dan denk ik, wat een gek patroon eigenlijk. Achter dit patroon zit het diepe gevoel van niet genoeg zijn. “Daar heb je m weer” denk ik dan. Wéér dat niet goed genoeg zijn. Hoeveel lessen heb ik nodig om die te helen?

Maar nu komt het engste. Handelen naar mijn gevoel. En erop vertrouwen dat dat goed is. Dichtbij mijzelf blijven. Deze beste man heeft niet meer gereageerd op mijn “uit maak bericht”. Daarna stuurde ik nog dat ik hem echt wil spreken om het af te sluiten. Controle is een groot thema tussen ons. Hij wil controle behouden, daar was hij heel open in. En door niet te reageren houdt hij controle. Mijn patroon zou dan het volgende doen: diegene opbellen, en blijven bellen, totdat je weer het gevoel van verbinding met iemand voelt. Want dan word ik weer gezien.

Dit keer ga ik het anders doen. Ik ga mijn patroon zien en anders handelen dan ik normaal zou doen. Dus de titel van deze blog is nu: “ik heb gewonnen”. Want dat is wat er nu gebeurt, ik leer mijn les. Dankjewel beste man voor deze spiegel, maar ik laat je nu gaan.