De val van mijn karmische liefde en wat deze soulmates je leren

Hoe gek het ook klinkt, ik kom maar moeilijk af van mijn karmische liefde. En misschien is het eigenlijk helemaal geen liefde. Misschien is het heel ongezond. Ja, ik weet zeker dat onze verbinding voor ons allebei niet goed is. En toch wil ik bij diegene zijn. Het is iemand waar ik ontzettend mee kan lachen, die me geliefd laat voelen, en waar het gewoon goed mee voelt. Maar ook waarmee de boel ineens kan ontploffen, omdat we elkaar triggeren. Om vervolgens weer bij elkaar te komen en het riedeltje van voor af aan begint.

Even voor de goede orde: een karmische verbinding/zielsverwant is iemand waarmee je nog karma uit vorige levens, of patronen in dit leven, uit te werken hebt. Het is vaak verslavend en je hebt het gevoel dat je er niet uit kan komen. Het zijn relaties die geen stand houden, omdat ze vaak ongelijkwaardig zijn. De een manipuleert de ander, er zijn verwachtingen waar niet aan voldaan kan worden, je ergste angsten komen naar boven (zoals verlatingsangst). Ze zijn vaak explosief, intens en van korte duur. Wanneer een van de twee de les heeft geleerd, dan gaan ze uit elkaar.

Zo’n man heb ik in mijn leven. We zijn als het ware door verschillende fases gegaan. En in elke fase heb ik weer wat geleerd. Eerst palmde hij me helemaal in, iets wat ik niet kende. Ik voelde me speciaal en wist niet zo goed hoe ik daarmee om moest gaan. Ik mocht leren dat ik me speciaal mag voelen en dat een man z’n best voor me mag doen.

Daarna trok hij zich terug, of zorgde hij ervoor dat ik me minder geliefd voelde. Dit triggerde verlatingsangst bij me. Ik wilde me vastklampen aan hem, maar dat ging niet. En dat zou ook niet gezond zijn. Dankzij hem heb ik dit mogen doorvoelen en aankijken.

Daarna zijn we een tijdje uit elkaar geweest. Maar ineens vlogen de vonken er weer vanaf. “Oh nee, wat nu weer?” dacht ik bij mijzelf. “Wat mag ik nu weer leren?”. Vandaag sprak ik een vriendin over vrouwelijke archetypes. In de energie met mijn karmische liefde merk ik dat ik schiet in de rol van de ‘minnares’. Ik krijg een kick van het verleiden van hem, van het spel tussen ons, de opbouwende spanning. Mijn doel is het ervaren van sensualiteit en intimiteit.“Waarom doe ik dit?” vraag ik mijzelf af. Nou ja, misschien is deze les voor een ander moment. Of zoals mijn vriendin mooi zei: “ah joh, je bent ook nog gewoon mens hè”.

Nadat ik hem ‘verleid’ had, merkte ik toch dat we in een heel ander vaarwater terecht waren gekomen. Eigenlijk een soort kabbelend beekje die af en toe wel goed kolkt, maar zeker niet meer die chaos van de eerste fase. Ik merkte dat we een soort van zachtheid naar elkaar hadden ontwikkeld. Dat we elkaar niet meer zo aan het aftroeven waren. Onze ego’s hoefden niet meer zo nodig de andere naar beneden te halen. Pfoeh, wat een opluchting.

Maar wat is het dan wel? Ik voel een diepe verbinding met hem, en volgens mij hij ook met mij. Eigenlijk werd het steeds intenser, liever. Ik zag zijn kwetsbaarheid en onzekerheid. En ik wilde hem daarin tegemoet komen. Eigenlijk hem geruststellen dat hij goed genoeg is voor mij. En ja, ik weet dat dit geen reden is om met iemand te zijn waar het hoogstwaarschijnlijk mee mis gaat. Maar toen kwam de les tot me. Ik herinnerde ik me ineens weer waarom we de vorige keer uit elkaar gingen.

Hij wil niet met mij gezien worden in het openbaar. Ik wil dat wel, want ik wil geen geheim van iemand zijn. Maar ik wil ook geen relatie met hem… “hmmm… lastig.” Ik twijfelde. Misschien wil hij nu wel met mij gezien worden, aangezien we nu zachter met elkaar omgaan. Maar dat was niet het geval. Ik mag leren dat deze liefde niet voor altijd is en dat dit nooit de bedoeling was.

Ik denk dat de les nu zit in het kiezen en blijven kiezen voor mijzelf. Niet meer in de karmische val trappen en staan voor wat ík wil in mijn leven. Ik wil een man die trots is om met mij te zijn. Die mij aan iedereen wil laten zien en enthousiast is over mij. Een echte relatie op basis van gelijkwaardigheid en dat je hetzelfde voor elkaar voelt. Dat we op dezelfde golflengte zitten en we ons niet af hoeven te vragen hoe de ander erin staat. Hopelijk ontsnap ik nu permanent uit deze karmische liefde. Ik heb het in ieder geval “uitgemaakt” vandaag… voor de derde keer…ik keer m’n rug nu naar deze liefde toe. Het mag wel eens klaar zijn.